De sleutels tot wetenschappen van het verleden zijn gegeven in “de woestijn” …
Veel van deze megalitische plaatsen die zijn georiënteerd op specifieke sterrenrasters Sirius, Orion en de Plejaden werden vaak gebruikt door priester-wetenschappers uit vroegere cycli voor hun trigonometrische berekeningen. (Citaat uit Sleutel 205 en vers 205:53 uit de Sleutels van Enoch®).
Deel 1
De Dogon – Het Scheppingsverhaal
De tocht naar Pay Dogon is er een vanuit het bewoonde Afrikaanse landschap naar een woestijn gebied in het Noorden van Mali waar door een scheuring in de aardkorst een 250 km lange verticale rotswand is ontstaan. Het is dit afgelegen gebied waar eeuwen geleden een volk met onbekende afkomst – nu bekend als de Dogon – zijn heil zocht voor de oprukkende Islam in de bescherming van de vele natuurlijke grotten.
Dogon – Sangha
De Dogon bouwden hun dorpen van leem en stenen, die van ver weg de aanblik geven van organisch gevormde termietenheuvels. De hoofdplaats Sangha[1] ligt centraal op deze rotswand, te midden van kleinere dorpjes en nederzettingen. De Dogon hebben een sterke orale traditie (geen geschreven taal), maar hebben een beeldtaal van kleurrijke rotsschilderingen die al in de dertiger jaren de aandacht trok van de Franse antropoloog Marcel Griaule (Ainsy-sur-Armençon, 1898 – Parijs, 1956). In de period 1928 – 1950 voerde hij, samen met zijn studente Germaine Dieterlen, 36 expedities uit naar de Dogon regio.
De Hogon priester, die als enige permanent in een grot leefde, speelde traditioneel een grote rol in de gemeenschap. Zijn lichtenergie werd geacht zo groot te zijn dat hij alleen gedragen op de schouders van sterke mannen zijn grot mocht verlaten, omdat anders de gewassen op het veld zouden verbranden.
Spiritueel Leiderschap: de Hogon
Volgens hun mondelinge tradities heeft de God Amma de Aarde geschapen door een klomp klei te kneden en weg te werpen tussen de sterren.
Het Scheppingsverhaal van Hogon Ogotemmeli
Volgens de overlevering is duizenden jaren geleden de aarde bezocht door een ras – de Nommos – afkomstig van een planeet in het Sirius-systeem. Ze landden op Aarde “in een ark met groot geraas van wind”. Het waren de Nommos die de Dogon de kennis gaven over een onzichtbare ster in het Sirius-systeem genaamd Digitaria, die zowel het kleinste als het zwaarste hemellichaam zou zijn. Het werd het “Ei van de kosmos” genoemd (Aduno Tal). Digitaria beweegt zich in een ellipsvormige baan rond Sirius en zou twee maal per eeuw een omloop voltooien. Dit werd gevierd met een groot feest, dat steeds met bepaalde tekens op de rotswand werd geregistreerd.
Het kosmisch burgerschap, zoals de Dogon dat zien, komt prachtig tot uiting in de architectuur en de bovenstaande graanschuren. Amma heeft in het scheppingsverhaal de voorouders de zaden van acht verschillende soorten gewassen gegeven en is het de plicht van ieder die acht soorten te vermenigvuldigen, zorgvuldig op te slaan en door te geven. Daarom bestaat de graanopslag voor iedere ‘ginna’ (groot familiehuis) uit twee verdiepingen waarin met houten schotten vier kwadranten zijn onderscheiden. In elk kwadrant wordt één van de acht soorten zaad opgeslagen. Alle vormen in de graanschuur symboliseren de kosmische relatie. Toen de eerste voorouder uit de hemel indaalde, stond hij op de vierkante bodem, dat hem tot slaapmat diende. De koepel aan de bovenkant representeert de hemel.
Het eerst geboren schepsel van Amma en moeder Aarde heeft de macht om in de gestalte van de jakhals het nieuws en de toekomst van de mensen op aarde te openbaren. Elke avond gaan de oudsten van aangrenzende dorp en naar de rots waar hun dorpen samenkomen. In een “tableau de divination” worden door de oudsten de vragen van de dorpelingen symbolisch opgetekend met pinda’s en stokjes. Bij het invallen van de duisternis vertrekken zij om de volgende dag terug te keren om de voorspellende boodschap te lezen die de jakhals met zijn sporen heeft gemaakt. De boodschappen worden om beurten door de oudsten geanalyseerd.
Het begrafenisritueel is een manifestatie van saamhorigheid, betrokkenheid met familie en nabestaanden, waarbij verdriet en feest zich vermengen. Verdriet voor de nabestaanden en vreugde voor de geest van de overledene die zich met de geesten van de voorouders verenigt. De maskerdragers hebben in het ritueel de rol om vrede te sluiten, om de geest tot rust te laten komen en zo de kosmische orde niet te verstoren. De trommel is in de ceremonie ‘het woord voor de mensen’ en het middel voor communicatie met Amma.
Het Dogon “Dodenboek” in dans
Joost de la Rive Box (Verslag van een presentatie AFFS Seminar, Feldkirch, Austria 2009)
[1] Het is opmerkelijk dat “Sangha” – de hoofdplaats van het Pay Dogon – gelijk is aan het Sanskrit woord voor (klooster)gemeenschap, en bekend van het boedistisch gebed “Ik zoek mijn toevlucht tot de Boedha, ik zoek mijn toevlucht tot de Sangha…. De Dogon hebben letterlijk hun toevlucht genomen tot de Sangha, ter bescherming tegen de oprukkende Islam.
